Η αξέχαστη Σίσυ...

Είναι μεγάλη απόλαυση να κοιμάσαι αγκαλιά με τα παιδιά σου... Όμως πρέπει να ετοιμαστούμε... Να τα πλύνω και να τα στολίσω... ...για να πάμε καμμιά βολτίτσα... ...να ξεμουδιάσουμε λιγάκι. Όλο μέσα, μέσα άρχισε να μου τή δίνει... Τέλος πάντων... Πρέπει να αρχίσει και η εκπαίδευση των μικρών σιγά-σιγά... ...για να μπορέσουνε να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες της ζωής... ...τα βάσανα και τον καθημερινό Γολγοθά... ...που σε διαλύει και σε ρίχνει στο καναβάτσο... Αλλά... ...πρέπει να σηκωθείς, να σταθείς στα πόδια σου... ...και ΟΧΙ να κλειστείς στο καβούκι σου... ... αλλά να ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ !!!

Την Σίσυ, την βρήκαμε λίγο πριν το σούρουπο, να κλαίει στη μέση του δρόμου ψηλά στον περιφερειακό της Σκοπέλου. Πανέμορφη πριγκίπισσα!!! Δυστυχώς, κάποια στιγμή, στην πόλη πιά, έμαθε να φεύγει μόνη της, πηδώντας από το μπαλκόνι στο διπλανό γιαπί που μας προέκυψε εξ αντιπαροχής. Μια - δυό φορές, έ την τρίτη χάθηκε... Κρυφοελπίζω ότι μας την πήραν...