Beach Volley...

Ιούλιος και τα νέα φορολογικά μέτρα εναλλάσονται με τις δόσεις,  η ζέστη και η υγρασία με καταιγίδες...  Τί χρονιά κι αυτή... Ευτυχώς, την Παρασκευή 1η Ιουλίου, ημέρα που η Άννα Μαρία και ο Στέλιος ενώθηκαν εις σάρκα μίαν, ο καλός Θεός μας έκανε την χάρη και δεν έβρεξε. Όλα πήγαν πολύ καλά, η δεξίωση-γλέντι τελείωσε κατά τις 4, κατάφερα να κοιμηθώ κατά τις έξι το πρωί. Έπρεπε να "κάνω" και να "δω" κάτι τελείως διαφορετικό για να γεμίσω και πάλι τις μπαταρίες μου. Όταν σε μια μέρα "τα δίνεις όλα" και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (κοντά 10 ώρες φωτογράφησης, συν την προετοιμασία) αδειάζεις και εξαντλείσαι ψυχικά. ...
Την σωματική κούραση δεν την καταλαβαίνεις παρά μόνο την επομένη. "Σε ευχαριστούμε που συνετέλεσες στο να περάσουμε όλοι μας καλά", μου είπε η γλυκύτατη νυφούλα στο τέλος της βραδιάς... Έ, αξίζει, δεν αξίζει να κάνεις αυτή την δουλειά?

Απόγευμα Σαββάτου, μπήκα στον μπαξέ. Εφέτος, είναι αλήθεια τον έχω παραμελήσει... Αλλά, δόξα τω Θεώ, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες της φετινής χρονιάς, υπάρχει παραγωγή.
Ξεκίνησα για το Φανάρι της Επανομής. Η μύτη αυτή που κατά κάποιο τρόπο προαναγγέλλει τον Θερμαϊκό στο "έμπα", μπαίνει περί τα 2 χιλιόμετρα μέσα στη θάλασσα. Λίγο ακόμα και θαρρείς θα περπατήσεις μέχρι απέναντι τον Πλαταμώνα και την Κατερίνη. Είναι στην άκρη ενός υδροβιότοπου, natura 2000, καμμιά 40ρια χιλιόμετρα απ΄ τη Θεσσαλονίκη, απέναντι από τον Όλυμπο, και καρφί στην δύση του ηλίου. ...

Πολλοί ψαράδες και εναλλακτικοί έχουν την περιοχή αυτή μόνιμο στέκι. Όταν φυσάει νοτιάς, από την μέσα μεριά βρίσκουν απάνεμο καταφύγιο τα γυναικόπαιδα. Εδώ κοντά και το γνωστό ναυάγιο, εδώ και η υποβρύχια νάρκη που σκάλωσε πάνω της πρόπερσι ένα καράβι παρασυρμένο από τα ισχυρά ρεύματα της περιοχής. Ευτυχώς χωρίς να συμβεί κάτι. Καμμιά 500ρια μέτρα προς τον υδροβιότοπο υπαρχει και ένα εξωκκλήσι, στη μνήμη του Αγίου Νικολάου του ...Μετσοβίτη (!!!). Δυό καντίνες, εξυπηρετούν τον κόσμο, που μετά τον εκσυγχρονισμό από τα τέσσερα μπιτσόμπαρα, που υπέστη η παραλία του Ποταμού, μαζεύτηκε (ή εκδιώχθηκε) προς τον φάρο και την μύτη. Πιό πέρα δεν πάει... Άς είναι!

Κάθισα για ένα τσιπουράκι στην καντίνα του Δημήτρη. Γαβράκι, καυτερή πιπεριά, ντοματούλα. Άψογα!
Ένα μοναδικό παιχνίδι βόλλεϊ μεταξύ τριών αδελφιών εξελισσόταν μπροστά μου. Στη αρχή δεν πίστευα αυτό που έβλεπα, γρήγορα όμως κινητοποιήθηκα...
Ησυχία, καθαρά νερά, υπέροχα χρώματα το δειλινό, μαγευτική πανσέληνος, αντίσκηνα, καμμιά φορά φωτιές στην παραλία, ψαράδες με καλάμια, το χειμώνα βόλτα και πεζοπόροι, ερωτευμένα ή σκέτα ζευγάρια, σκυλιά με αφεντικά ή χωρίς, πουλιά, όνειρα, "ταξίδια" στη λατινική αμερική, πού και πού περνάει και κανας Κινέζος με καπέλλα, ομπρέλες, φακούς, κατσαβίδια, ανοιχτήρια...
Τί ωραία που είναι η ζωή!!!
Το φεγγαράκι έγερνε σιγά-σιγά πίσω από το ερείπιο του πέτρινου φάρου...