Η Πόλυ...

Η Πόλυ είναι σπουδαίο άτομο. Γνωριστήκαμε πριν χρόνια στα εγκαίνια της πρώτης ατομικής έκθεσης της με κόμικς και ζωγραφικά της έργα. Άνθρωπος πολύ χαμηλών τόνων αλλά με πολύ ταλέντο.  Την περίοδο αυτή "ψάχνεται" με την αγιογραφία.

Συναντηθήκαμε για ένα καφέ στην πλατεία Αριστοτέλους, εν μέσω κρίσης και εγκρίτων...

Ελπίδα (Elpida)...

Η Ελπίδα (Elpida) είναι καλή φίλη! Πάντα να προσφέρει, πάντα με τον καλό τον λόγο, πάντα θετική, Ελπίδα με τα όλα της. Είναι κομμώτρια αλλά και δασκάλα κομμωτικής. Πολλά παιδιά έχουν βγάλει μεροκάματο και έχουν μάθει την δουλειά στο κομμωτήριό της, στην οδό Μητροπόλεως της Θεσσαλονίκης. Εργατική και ψυχούλα... Ελπίδα "η Θριξ"! Τη φωτογράφησα ενώ δεν ήθελε γιατί ήταν κουρασμένη.


Κουράγιο Ελπίδα! Χτένισε μας το ηθικό! 

...Και ο Αδαμάκος

Ο Αδαμάκος (κατά κόσμον Χριστόφορος) είναι φίλος του Χριστάκου, και είναι Art Director με εξαιρετικές δουλειές και καταπληκτικές ιδέες.



Είχαμε χαθεί για λίγο, τώρα έστησε το γραφείο του στο κέντρο και έτσι βλεπόμαστε πιό συχνά.
Είναι μονίμως "ερωτευμένος" με την κόρη του, με το Μακ του και με τα παιχνιδάκια του.

Φωτογράφησα τον Χριστόφορο στο γραφείο του, όπου πήγα μήπως και ακούσω κάποιο καλό νέο να χαρώ λιγουλάκι... Και το άκουσα!

Ο φίλος μου ο Χριστάκος...

Τον φίλο μου τον Χριστάκο τον γνωρίζω περίπου 15 χρόνια.
Τί είναι αυτό που μας «έδεσε»?

Μα το ότι έχουμε γεννηθεί την ίδια μέρα, τον ίδιο μήνα και τον ίδιο χρόνο!!!

Τυχαίο? Δεν νομίζω...

Φωτογράφησα τον Χριστάκο στο γραφείο του στην Escape, όπου πήγα για να μου επιλύσει έναν (ακόμη) γρίφο. Φυσικά και τον έλυσε...

Ο Κώστας Καραμανλής στο "Ιωάννης Βελλίδης", Θεσ/νίκη, 18 Σεπτ 2010

Ο Κώστας Καραμανλής έτυχε συγκινητικής υποδοχής στην πρώτη δημόσια εμφάνισή του μετά τις εκλογές του 2009, που έγινε στη Θεσσαλονίκη, στο συνεδριακό κέντρο "Ιωάννης Βελλίδης", στο πλαίσο της ομιλίας του αρχηγού της ΝΔ Αντ. Σαμαρά. 18 Σεπτ. 2010.
Δείτε το φωτορεπορτάζ:



Kostas Karamanlis in Velideio, ex-Prime Minister in Thessaloniki, September 2010 - Images by Kostas Argyris

Εμπόλεμη ζώνη...

Το πιό άγριο από τα τρία γατάκια στριμωγμένο στην γωνία...

Μόνο εάν υποκλιθεί στον Σπίθα θα μπορέσει να ζήσει ήσυχα...

Πάντοτε οι μάχες με επιβαρύνουν με την αποκατάσταση του πεδίου...

Τρία μικρά γατάκια, παιδιά της Χαρούλας, της γάτας που ζεί αγκαλιά με τα σκυλιά αλλά που απεχθάνεται τους ανθρώπους,  ζούν τους τελευταίους 2 μήνες στη στέγη του σπιτιού. Δεν τολμούν να κατέβουν στο έδαφος γιατί ξέρουν τί τα περιμένει... Και φυσικά δυσκολεύομαι να τα πιάσω, μιας και είναι δασκαλεμένα από τη μαμά τους να μην συμπαθούν τους ανθρώπους. Πού και πού όμως, κάποιο ξεθαρεύει και ακολουθεί ... κόλαση. Έως τη στιγμή που επεμβαίνω για να το σώσω.Προς στιγμή μου περνάει από το μυαλό ότι ίσως να εκτιμήσουν τη στάση μου και να με συμπαθήσουν...